“Człowiek jest wspaniałą istotą nie z powodu dóbr, które posiada, ale jego czynów. Nieważne jest to, co się ma, ale czym się dzieli z innymi.” – Jan Paweł II
Na co dzień zaprzątają nas nasze, niezbyt imponujące, przyziemne problemy. Warto jednak czasami zerknąć na świat poza czubek własnego nosa. Dorośli umierają, dzieciaki zapadają na ciężko uleczalne choroby. Jednym z nich jest Jasio Karwowski.
Z pewnością wielu z Was nosi w sobie ukryty talent. Niektórzy potrafią dzielić się swoją pasją z otoczeniem. Niestety – duża część ma problem z wybiciem się lub przełamaniem nieśmiałości. W naszej szkole z pewnością jest mnóstwo osób, których jeszcze nikt nie dostrzegł. Rozmową z Hubertem Tomoniem – uczniem klasy IIG, który wyróżnia się niezwykłymi umiejętności plastycznymi – rozpoczynamy cykl wywiadów z „perełkami” tej szkoły, o których jest lub może być jeszcze głośno!
Większości z nas muzea kojarzą się ze szklanymi gablotami, wypolerowanymi eksponatami i… nudą. Są jednak takie miejsca na świecie, gdzie zbiory muzealne nie są bynajmniej nieciekawe. Wręcz przeciwnie, nieraz bywają odrażające, przerażające, wzruszające, zabawne… Słowem- dziwne.
„Uwierz w siebie” – z ust niektórych tak entuzjastycznie wypowiadane słowa, a jednak często zamiast siły napędowej zalewają nas strachem i przerażają wizją przyszłości. Co wtedy robimy?
Poddajemy się, tracimy chęci do działania, które zawiera w sobie tyle siły, magii i geniuszu.
Udało mi się dotrzeć do człowieka, który swoją postawą zainspirował do działania niejednego swojego rówieśnika. Rafał Penar – dziewiętnastolatek z małej miejscowości, pasjonat, wielokrotny zdobywca złotych medali na Mistrzostwach Polski i finalista Mistrzostw Świata 2014 na nartorolkach.
Niedawno zakończył się organizowany przez Samorząd Uczniowski konkurs na projekt koszulki naszego liceum. Dotarło do nas kilka ciekawych prac, a spośród nich komisja wybrała zwycięzcę.
Z okazji świąt Bożego Narodzenia
wielu głębokich i radosnych przeżyć,
wewnętrznego spokoju, wytrwałości i radości
oraz błogosławieństwa Bożego w każdym dniu
nadchodzącego roku.
Ten natomiast niech będzie czasem,
w którym karnych wypracowań będzie mniej,
“iksy” będą bez limitów,
a napotkanych dobrych dusz na naszej drodze – więcej.
Uśmiechu na co dzień i ogromu miłości
życzy Redakcja
Ostatnio obserwujemy prawdziwy bum na ekranizacje komiksów. Głównie tych pochodzących z universum Marvela bądź DC. Jest to z pewnością świetna okazja do tego, by box office cieszył oczy okrągłymi liczbami. Stąd takie filmy są raczej mało cenione. Traktuje się je jako porządne blockbustery, utarło się przekonanie, że nie przedstawiają żadnej większej wartości merytorycznej, a ze strony wizualnej mogą pochwalić się co najwyżej dobrymi efektami specjalnymi. Są jednak takie ekranizacje, które balansują między typowym komercyjnym kinem, a jakąś formą sztuki.
Ledwo się obejrzeliśmy, a tu już minęły trzy, cztery miesiące nauki, no, właściwie cały pierwszy semestr, zaraz święta… Przyszedł też Mikołaj – gruby, czerwony pan. A właściwie nie gruby, nie czerwony i zdecydowanie nie pan, bo był to Mikołaj w postaci przewodniczącej, a więc całkiem uroczej panny. Ale prezenty były (nie całkiem na mikołajki, ale można powiedzieć, że tak około, kto się będzie czepiał o tygodnie). Każdy z nas dostał coś wyjątkowego – mały, delikatny kartonik, ukryty w kawałku plastiku, zawieszony na zaskakująco czerrrwonej smyczy. A na tym prostokąciku – osobista twarz, a nawet nazwisko. Jednym słowem – identyfikator.
Dwa lata temu, tuż po wyborze na nowego Przewodniczącego Rady Rodziców pana Piotra Mazana, odbyło się zamknięte spotkanie na najwyższym szczeblu. Od uczestnika tych obrad udało mi się dowiedzieć, że podczas rozmów pojawiła się myśl i – jak wszystkie wielkie idee – zaczęła przybierać różne kształty, zmieniać się, przeistaczać, zupełnie jak motyl (dokładnego cyklu przeobrażenia wielkiej idei tłumaczyć nie będę, zainteresowanych odsyłam do kolegów z promedów). Inicjatywa została zaakceptowana przez Radę Rodziców i Radę Szkoły, już poczwarka miała się przeistoczyć w dorosłego owada…. Niestety, przyleciała Wielka Wrona (jak to ona – nieproszona) w postaci Uczniowskiej Niedbałości i zeżarła naszą poczwarkę. Koniec. Nie ma happy endu. Jednak, mimo zeszłorocznego niepowodzenia, rada rodziców wciąż wierzy w kopernikańską młodzież i w tym roku rusza II edycja konkursu „Rusz głową i zrób projekt!”.